به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" حسین خان بابازاده: اصلاح طلبان و حامیان دولت بر عدد 48.8 درصد مشارکت مردم در انتخابات ریاست جمهوری تمرکز کرده اند. پایین ترین نرخ «مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری» یا «مشارکت به 50 درصد هم نرسید» جزو عباراتی است که طی دو روز گذشته در رسانه ها خوانده شد یا به گوش رسید. هرچند با توجه به حجم مشکلات کشور علی الخصوص بی کفایتی دولت مستقر، میدان داری کرونا، تشویق چهره های سیاسی فرومایه داخلی به عدم حضور و هجمه های ضدانقلاب این میزان مشارکت به طور جدی مطلوب و قابل قبول است و قطعا اگر این موارد نبود حداقل مشارکت به بالای هفتاد درصد می رسید.
اما یک نکته در این میان نهفته است که نگارنده عمیقا مشتاق است این تحلیلی ژورنالیستی واقعیت نداشته باشد. کمترین میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری به سال 72 بازمی گردد که مرحوم هاشمی رفسنجانی با کسب اکثریت آرا از مشارکت 50.6 درصدی مردم برای بار دوم رئیس جمهور ایران شد.
اصرار به تمرکز روی عدد 48.8 (1.2 پایین تر از نصف) در انتخابات روز 28 خرداد یا گزاره «پایین ترین نرخ مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری» ناخواسته این گزاره را به ذهن تداعی می‌کند که ممکن است برخی رفتارهای انتخاباتی در روز رای گیری نظیر عدم حضور به موقع و مطلوب ستادهای سیار در اماکنی نظیر بیمارستان ها و مواردی از این دست کارکرد خاص خود را داشته است.
به عبارت بهتر با توجه به اینکه هر 600 هزار رای حدود یک درصد آرا تشکیل می‌داده است، پس اگر فقط یک میلیون تا یک میلیون و پانصد هزار نفر دیگر در انتخابات مشارکت داشتند میزان مشارکت از 50 و 51 درصد فراتر رفته و دیگر نمی‌شد بر انتخابات این دوره عنوان پایین ترین میزان مشارکت را گذاشت. حتی برخی نمایندگان مجلس مدعی هستند که رفتارهای انتخاباتی دولت در روز جمعه حدود پنج درصد بر میزان مشارکت تاثیر داشته است.
تاکنون دولت نه در این باره و نه درباره تاخیرهای روز رای گیری که حتی در پیام رهبر انقلاب به عنوان یکی از موانع رای گیری اشاره شده بود؛ پاسخ قانع کننده‌ای نداده است. به نظر می‌رسد ستاد انتخابات کشور باید در برطرف کردن این شائبه سیاسی همت و توجه بیشتری داشته باشد؛ زیرا این موضوع از همان ساعات اول رای گیری در افکار عمومی مطرح شد که تاخیر در رای گیری ریشه سیاسی دارد.
البته که یقینا این موضوع بر نتیجه انتخابات با توجه به اختلاف بسیار زیاد آرای نفر اول با دوم تاثیر گذار نیست، اما می‌تواند دستاویز خوبی برای روزها و ماه های پیش رو درست کند تا بدخواهان داخلی مدعی شوند که ما هشدار داده بودیم که رفتارهای نظام باعث شکل گیری کمترین میزان مشارکت خواهد شد و رئیس جمهور منتخب هم حداقلی است.
